Razlika između izmena na stranici „Municipalizam”
(Nova stranica: ==Definicija pojma== ''Municipalizam'' označava strategiju političkog organizovanja "odozdo", koja se orijentiše na lokalna pitanja i lokalni nivo upravljanja resursima i insis…) |
|||
| Red 5: | Red 5: | ||
==Teorijska pozadina i istorija prakse== | ==Teorijska pozadina i istorija prakse== | ||
| − | Postoji duga istorija različitih praksi koje se povezuju sa municipalizmom - od direktne demokratije do [[Samoupravljanje (SFRJ)|samoupravnih zajednica]] - koje su se u različitim istorijskim formama i kontekstima pojavljivale, ali je municipalizam pre svega reakcija na savremeni kontekst | + | Postoji duga istorija različitih praksi koje se povezuju sa municipalizmom - od direktne demokratije do [[Samoupravljanje (SFRJ)|samoupravnih zajednica]] - koje su se u različitim istorijskim formama i kontekstima pojavljivale, ali je municipalizam pre svega reakcija na savremeni kontekst kapitalističke države i njenih učinaka u pogledu društvenih odnosa i odnosa prema prirodi, kao i preispitivanja predstavničke demokratije i njene legitimnosti. |
Šezdesetih godina 20. veka je Marej Bukčin [Muray Bookchin], tragajući iz marksističke pozicije za teorijskim okvirom koji u strategiju postizanja egalitarnog društva istovremeno uključuje i poštovanje prirodnog okruženja, kao i političkom organizacijom koja se može suprotstaviti dominantnoj, centralizovanoj moći države, počeo je da piše o tzv. ''libertarijanskom municipalizmu''. Smatrao je da takva pozicija može ponuditi izlaz iz tenzije između marksističke i anarhističke tradicije. Odbacujući želju da se zauzme državna vlast, koja iz iskustva 20. veka, bila kapitalistička ili socijalistička, najčešće funkcioniše kao birokratizovani aparat koji se udaljava od potreba svojih stanovnika, municipalizam se zasniva na politici koja obuhvata najniži nivo vlasti, težeći da uspostavi institucije koje su kolektivne i povezane najdirektnije sa stanjem na terenu, odnosno potrebama zajednice. | Šezdesetih godina 20. veka je Marej Bukčin [Muray Bookchin], tragajući iz marksističke pozicije za teorijskim okvirom koji u strategiju postizanja egalitarnog društva istovremeno uključuje i poštovanje prirodnog okruženja, kao i političkom organizacijom koja se može suprotstaviti dominantnoj, centralizovanoj moći države, počeo je da piše o tzv. ''libertarijanskom municipalizmu''. Smatrao je da takva pozicija može ponuditi izlaz iz tenzije između marksističke i anarhističke tradicije. Odbacujući želju da se zauzme državna vlast, koja iz iskustva 20. veka, bila kapitalistička ili socijalistička, najčešće funkcioniše kao birokratizovani aparat koji se udaljava od potreba svojih stanovnika, municipalizam se zasniva na politici koja obuhvata najniži nivo vlasti, težeći da uspostavi institucije koje su kolektivne i povezane najdirektnije sa stanjem na terenu, odnosno potrebama zajednice. | ||
Od 2015. godine postoji izražena proliferacija političkih platformi, pre svega u Evropi, koje se samoidentitfikuju kao municipalističke. Sa jedne strane, one kritikuju različite aspekte kapitalističke logike integrisane u javne politike koje produbljuju nejednakosti, prioritizuju ekonomske interese pojedinaca ili manjinskih povlašćenih grupa, privatizuje javne resurse i usluge i zatvaraju mehanizme odlučivanja i upravljanja od javnosti. Sa druge, oni se jednako osvrću i na ugrožavanje prirodnih resursa kao direktnu posledicu takvih politika. Naspram takve kritike, municipalističke platforme danas nude programe koji podrazumevaju ne samo radikalnu transformaciju politike (od okretanja prema kolektivnim procesima odlučivanja, direktnoj demokratiji, prevrednovanju uloga institucija i građana), već i promovišu mehanizme i principe koji transformišu i ekonomske odnose u društvu. Fokus na lokalni nivo predstavlja ne samo odraz težnje ka decentralizaciji moći, već i uverenja da se svi ovi principi lakše i uspešnije mogu realizovati u manjim zajednicama - u komšiluku, bloku, gradu. | Od 2015. godine postoji izražena proliferacija političkih platformi, pre svega u Evropi, koje se samoidentitfikuju kao municipalističke. Sa jedne strane, one kritikuju različite aspekte kapitalističke logike integrisane u javne politike koje produbljuju nejednakosti, prioritizuju ekonomske interese pojedinaca ili manjinskih povlašćenih grupa, privatizuje javne resurse i usluge i zatvaraju mehanizme odlučivanja i upravljanja od javnosti. Sa druge, oni se jednako osvrću i na ugrožavanje prirodnih resursa kao direktnu posledicu takvih politika. Naspram takve kritike, municipalističke platforme danas nude programe koji podrazumevaju ne samo radikalnu transformaciju politike (od okretanja prema kolektivnim procesima odlučivanja, direktnoj demokratiji, prevrednovanju uloga institucija i građana), već i promovišu mehanizme i principe koji transformišu i ekonomske odnose u društvu. Fokus na lokalni nivo predstavlja ne samo odraz težnje ka decentralizaciji moći, već i uverenja da se svi ovi principi lakše i uspešnije mogu realizovati u manjim zajednicama - u komšiluku, bloku, gradu. | ||
Izmena na datum 14. jun 2021. u 16:59
Definicija pojma
Municipalizam označava strategiju političkog organizovanja "odozdo", koja se orijentiše na lokalna pitanja i lokalni nivo upravljanja resursima i insistira na transparentnim i participativnim procesima odlučivanja, kako u sopstvenoj organizaciji/pokretu, tako i u lokalnim institucijama.
Teorijska pozadina i istorija prakse
Postoji duga istorija različitih praksi koje se povezuju sa municipalizmom - od direktne demokratije do samoupravnih zajednica - koje su se u različitim istorijskim formama i kontekstima pojavljivale, ali je municipalizam pre svega reakcija na savremeni kontekst kapitalističke države i njenih učinaka u pogledu društvenih odnosa i odnosa prema prirodi, kao i preispitivanja predstavničke demokratije i njene legitimnosti.
Šezdesetih godina 20. veka je Marej Bukčin [Muray Bookchin], tragajući iz marksističke pozicije za teorijskim okvirom koji u strategiju postizanja egalitarnog društva istovremeno uključuje i poštovanje prirodnog okruženja, kao i političkom organizacijom koja se može suprotstaviti dominantnoj, centralizovanoj moći države, počeo je da piše o tzv. libertarijanskom municipalizmu. Smatrao je da takva pozicija može ponuditi izlaz iz tenzije između marksističke i anarhističke tradicije. Odbacujući želju da se zauzme državna vlast, koja iz iskustva 20. veka, bila kapitalistička ili socijalistička, najčešće funkcioniše kao birokratizovani aparat koji se udaljava od potreba svojih stanovnika, municipalizam se zasniva na politici koja obuhvata najniži nivo vlasti, težeći da uspostavi institucije koje su kolektivne i povezane najdirektnije sa stanjem na terenu, odnosno potrebama zajednice.
Od 2015. godine postoji izražena proliferacija političkih platformi, pre svega u Evropi, koje se samoidentitfikuju kao municipalističke. Sa jedne strane, one kritikuju različite aspekte kapitalističke logike integrisane u javne politike koje produbljuju nejednakosti, prioritizuju ekonomske interese pojedinaca ili manjinskih povlašćenih grupa, privatizuje javne resurse i usluge i zatvaraju mehanizme odlučivanja i upravljanja od javnosti. Sa druge, oni se jednako osvrću i na ugrožavanje prirodnih resursa kao direktnu posledicu takvih politika. Naspram takve kritike, municipalističke platforme danas nude programe koji podrazumevaju ne samo radikalnu transformaciju politike (od okretanja prema kolektivnim procesima odlučivanja, direktnoj demokratiji, prevrednovanju uloga institucija i građana), već i promovišu mehanizme i principe koji transformišu i ekonomske odnose u društvu. Fokus na lokalni nivo predstavlja ne samo odraz težnje ka decentralizaciji moći, već i uverenja da se svi ovi principi lakše i uspešnije mogu realizovati u manjim zajednicama - u komšiluku, bloku, gradu.
